De kraag van Jan

Gisteren had ik het al aangekondigd in een persoonlijk blog.
Vandaag, op de Dag van de Mantelzorg, zou ik een mooie grote cyclaam halen om naar De Barnte, de dagopvang van mijn mama te brengen. een dagopvang waar zij vanwege haar dementie nu 4 dagen per week is. Een dagopvang die niet kan functioneren zonder die fantastische vrijwilligers die er vaak al jaren hun mooie en oh zo nodige werk doen, samen met de begeleiders.
Dus had ik gistermiddag één van onze kwekers gebeld om te vragen of hij ze al had en of ik er twee kon komen halen. Eén voor de De Barnte en één voor mijn vader die zo’n geweldige mantelzorger voor mijn moeder is.

Vanmorgen ging ik naar Kwekerij Meermuiden, vlakbij ons bedrijf in Twello.
Een kweker waarmee we al jaren en jaren niet alleen een goede samenwerking hebben maar ook een persoonlijke band.
“Loop maar door naar Jan”, zei Albert, één van de medewerkers.
Ik liep de kas door en kwam in het gedeelte waar de grote Mammoth’s XXL stonden, mooi gevulde tafels. Jan stond er tussenin en plukte hier en daar wat bloemen.
Van Albert wist hij al waarvoor ik kwam en na even zoeken koos hij een prachtig volle knalroze cyclaam eruit in een 40 cm schaal. Ik keek nog even rond maar vond ook die de mooiste.
“Nu nog één voor mijn vader, maar dan een maatje kleiner”, zei ik. Jan keurde en pakte een volle witte, deze in een 30 cm schaal, kleiner maar ook met een imposante bloemenpracht.
Ik vertelde nogmaals waarvoor ze bedoeld waren en hoe mooi het was dat mijn moeder op De Barnte
zo liefdevol verzorgd werd. “Mooi”, zei hij, en hij knikte.
Samen liepen we de kas door naar de uitgang. Onderweg pakte hij nog twee bijpassende schotels.
Bij de deur gekomen vroeg ik wat hij van mij kreeg. Dit was persoonlijk, niet “zakelijk”.

Jan keek me aan en pakte me even bij mijn arm.
“Breng jij die schaal nu maar mooi naar De Barnte, ik vind het een mooi idee”, zei hij.
en ik mocht ze niet betalen.

Geraakt nam ik ze aan, en geraakt reed ik naar De Barnte.
Toeval bestaat niet. Onderweg zag ik mijn vader in het dorp, ik stopte en vroeg hem om mee te gaan.
Mijn vader was verrast en blij, zelfs wat verlegen met zijn cyclaam en vooral vanwege de symboliek.

Samen kwamen we binnen met de mooie vrolijke schaal.
De bezoekers waren aan het knutselen, vogelhuisjes en dingen voor Sinterklaas.
De meesten hebben ons niet zien staan, verzonken in waar ze mee bezig waren, maar een enkeling reageerde verrukt.
De begeleiding was blij verrast en ik vertelde hen het verhaal.
Dat ik ze zomaar had gekregen van de kweker, omdat hij dat mooi vond.
Ik moest de naam van hem opschrijven want natuurlijk zou dit in het dagelijkse verslagje worden vermeld.
Mijn vader mocht blijven mee eten voor de lunch, ik zelf moest nog op weg naar een bloemist dus ik nam afscheid.
De cyclaam kreeg een mooi plekje op een tafel waarop, hoe toepasselijk- een knalroze kleed lag, precies in de kleur vaan de bloemen. Alsof het zo moest zijn..

In de auto zat ik nog even na te genieten van het mooie moment, en voordat ik ging rijden checkte ik nog even mijn telefoon. Een gemiste oproep en bericht van Tamara, een collega.
Ze hadden vanmorgen een taart ontvangen, een taart van Kwekerij Meermuiden, als dank voor de ondersteuning met materiaal tijdens de Trade Fair, met een mooie kaart erbij.
Of ik daar wel even een leuk berichtje van kon maken voor Facebook.

Een leuk berichtje? Ik belde haar terug en vertelde mijn verhaal van die ochtend.
En verder zou elke toevoeging afbreuk doen aan dat wat deze dag waardevol maakte.

Deze Dag van de Mantelzorg heeft geleerd dat er kapstokken vol zijn.
Kapstokken vol met grote en kleine mantels, luchtige en warme dikke.

De mijne vandaag was een mantel van allemaal verschillende lapjes, kleurrijk en warm.
En het mooie is dat er steeds weer nieuwe lapjes bijkomen, nieuwe delen.

Vandaag was dat een mooie kraag, de kraag van Jan.

Categorie: BLOGS